Θεσμικό πλαίσιο εγγείων βελτιώσεων

 

  • Ύδατα
  • Έδαφος
  • Χρήσεις γης
  • Χωροταξία
  • Υδράργυρος
  • Ιλύς
  • Εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων
  • Υπόγεια ύδατα
  • Επιφανειακά ύδατα
  • ΙΤΥΣ
  • Λιμναία/Ποτάμια
  • Παράκτια ύδατα
  • Παρακολούθηση των Υδάτων
  • Νομολογία
  • Διεθνείς Οργανισμοί
  • Βέλτιστες πρακτικές
  • Φορείς διαχείρισης Υδάτινων Πόρων
  • Οικονομική διαχείριση των υδάτων

Άμεση ανάγκη διαμόρφωσης εθνικής στρατηγικής

 

Η Ελλάδα αντιλαμβάνεται τον τομέα των υδάτων, ως δεύτερης κατηγορίας τομέα, της οικονομίας και πρωτίστως της κοινωνίας.  Είναι απόρροια της γενικότερης υποβάθμισης με την οποία περιβάλλει το όλο οικοσύστημα και της αδυναμίας να γίνει κατανοητό, ότι επιβάλλεται η διαμόρφωση ενός συνεκτικού θεσμικού πλαισίου που θα διασυνδέσει διαλειτουργικά όλα τα στοιχεία του οικοσυστήματος.

Αποδείξεις γι αυτό, είναι ότι η Ελλάδα αποτελεί πεδίο συνεχών αντιπαραθέσεων γύρω από πολύ σοβαρά ζητήματα και προβλήματα που συνδέονται με τη χρήση των νερών, των δασών, του εδάφους.  Υπάρχει μια συνεχής αντιπαλότητα ανάμεσα στο κράτος, τους πολίτες και τις επιχειρήσεις.  Υπάρχει ένα πολυδαίδαλο, αναχρονιστικό και αντιφατικό θεσμικό πλαίσιο, που δεν τολμά κάποια κυβέρνηση να το προσεγγίσει, καταγράψει, αξιολογήσει, αναμορφώσει εφαρμόζοντας διαδικασίες ευρείας διαβούλευσης και καλής νομοθέτησης..

Είναι κατανοητό, ότι η βελτίωση της κατάστασης αποτελεί πολύ δύσκολο εγχείρημα. Και γίνεται δυσκολότερο, αν ληφθεί υπόψη, ότι ο τομέας είναι μέρος ευρύτερης έννοιας/ τομέων, γεγονός που πολλαπλασιάζει τις απαιτήσεις και αυξάνει εκθετικά τη δυσκολία διαχείρισής τους.

Αυτό συμβαίνει στην περίπτωση των υδάτων, που αποτελούν ένα ιδιαίτερα σημαντικό μέρος της ευρύτερης περιοχής του οικοσυστήματος. Η θεσμική παρακολούθησή τους αποτελεί σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες και ο στόχος που επιδιώκεται δεν είναι άλλος παρά η προστασία και η αειφόρος και ορθολογική ανάπτυξη και διαχείριση των υδάτινων πόρων.

Η χώρα μας δεν συγκαταλέγεται ανάμεσα στις χώρες, που είναι γνωστές για τις αποτελεσματικές στρατηγικές που αναπτύσσουν.  Οι εκάστοτε άρχοντες αρέσκονται σε πομπώδεις ανακοινώσεις κατά καιρούς για την διαμόρφωση στρατηγικών, έως σημείου ο όρος να χάνει τη σημασία του, όμως είτε δεν διαμορφώνονται εν τέλει, είτε διαμορφώνονται και καταλήγουν σε ξεχασμένα πια συρτάρια.

Ένα τέτοιο κραυγαλέο παράδειγμα, είναι η άρνηση διαμόρφωση της Εθνικής Χωροταξικής Στρατηγικής.  Ένα σπουδαίο κείμενο εγκρίθηκε το 2001 με απόφαση της Ολομέλειας της Βουλής και στη συνέχεια έγινε σημείο γραφικής αναφοράς, σε μεταγενέστερα νομοθετήματα, χωρίς ποτέ να υλοποιηθεί.

Είναι απαραίτητο ν’ αναπτυχθεί  αμέσως μια προσπάθεια, ώστε ο τομέας των υδάτων να σχεδιαστεί από την αρχή να συνδυαστεί με τη δέσμη των οδηγιών που περιστοιχίζουν την Οδηγία των Νερών και το οικοσύστημα γενικότερα, στη βάση σύγχρονων προσεγγίσεων και αντιλήψεων, καθώς και με τη χρήση και εφαρμογή των αρχών της εταιρικής διακυβέρνησης (διακυβέρνηση, κίνδυνοι, συμμόρφωση), της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης και εργαλείων της σύγχρονης τεχνολογίας.

  • Μόνιμες καλλιέργειες
  • Αρόσιμες εκτάσεις
  • Βοσκήσιμες εκτάσεις
  • Δασοπονία
  • Αλιεία

Το θεσμικό πλαίσιο της ΕΕ για τη γεωργία

Η ανάγκη αύξησης της παραγωγής τροφίμων και της αναδιάρθρωσης της γεωργίας τα πρώτα χρόνια της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, οδήγησε στην κοινή γεωργική πολιτική (ΚΓΠ).

Η διασφάλιση σταθερού εφοδιασμού με οικονομικά προσιτά και ποιοτικά τρόφιμα για το μισό δισεκατομμύριο πολίτες της ΕΕ, καθώς και για τον σημαντικό όγκο εξαγωγών, παίζει επίσης σημαντικό ρόλο στη διαφύλαξη του μέλλοντος των αγροτικών κοινοτήτων, χωριών και οικισμών, της βιοποικιλότητας, του τοπίου και της ποιότητας του εδάφους.

Η ΚΠΓ, η οποία αναδιαμορφώθηκε ριζικά το 2013 με στόχο να είναι πιο θεμιτή, πιο πράσινη, πιο αποδοτική και πιο καινοτόμα, παραμένει τομέας κρίσιμης σημασίας, συμβάλλοντας σε πιο βιώσιμη ανάπτυξη χωρίς αποκλεισμούς, πράγμα που αποτελεί καίριο στόχο της στρατηγικής «Ευρώπη 2020».

  • Μελέτες
  • Εκθέσεις