Άμεση ανάγκη διαμόρφωσης εθνικής στρατηγικής
Η Ελλάδα αντιλαμβάνεται τον τομέα των υδάτων, ως δεύτερης κατηγορίας τομέα, της οικονομίας και πρωτίστως της κοινωνίας. Είναι απόρροια της γενικότερης υποβάθμισης με την οποία περιβάλλει το όλο οικοσύστημα.
Αποδείξεις γι αυτό, είναι ότι η Ελλάδα αποτελεί πεδίο συνεχών αντιπαραθέσεων γύρω από πολύ σοβαρά ζητήματα και προβλήματα που συνδέονται με τη χρήση των νερών, των δασών, του εδάφους. Υπάρχει μια συνεχής αντιπαλότητα ανάμεσα στο κράτος, τους πολίτες και τις επιχειρήσεις. Υπάρχει ένα πολυδαίδαλο, αναχρονιστικό και αντιφατικό θεσμικό πλαίσιο, που δεν τολμά κάποια κυβέρνηση να το προσεγγίσει, καταγράψει, αξιολογήσει, αναμορφώσει εφαρμόζοντας διαδικασίες ευρείας διαβούλευσης και καλής νομοθέτησης..
Είναι κατανοητό, ότι η βελτίωση της κατάστασης αποτελεί πολύ δύσκολο εγχείρημα. Και γίνεται δυσκολότερο, αν ληφθεί υπόψη, ότι ο τομέας είναι μέρος ευρύτερης έννοιας/ τομέων, γεγονός που πολλαπλασιάζει τις απαιτήσεις και αυξάνει εκθετικά τη δυσκολία διαχείρισής τους.
Αυτό συμβαίνει στην περίπτωση των υδάτων, που αποτελούν ένα ιδιαίτερα σημαντικό μέρος της ευρύτερης περιοχής του οικοσυστήματος. Η θεσμική παρακολούθησή τους αποτελεί σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες και ο στόχος που επιδιώκεται δεν είναι άλλος παρά η προστασία και η αειφόρος και ορθολογική ανάπτυξη και διαχείριση των υδάτινων πόρων.
Η χώρα μας δεν συγκαταλέγεται ανάμεσα στις χώρες, που είναι γνωστές για τις αποτελεσματικές στρατηγικές που αναπτύσσουν. Οι εκάστοτε άρχοντες αρέσκονται σε πομπώδεις ανακοινώσεις κατά καιρούς για την διαμόρφωση στρατηγικών, έως σημείου ο όρος να χάνει τη σημασία του, όμως είτε δεν διαμορφώνονται εν τέλει, είτε διαμορφώνονται και καταλήγουν σε ξεχασμένα πια συρτάρια.
Ένα τέτοιο κραυγαλέο παράδειγμα, είναι η διαμόρφωση της Εθνικής Χωροταξικής Στρατηγικής. Ένα σπουδαίο κείμενο εγκρίθηκε το 2001 με απόφαση της Ολομέλειας της Βουλής και στη συνέχεια έγινε σημείο γραφικής αναφοράς, σε μεταγενέστερα νομοθετήματα, χωρίς ποτέ να υλοποιηθεί.
Είναι απαραίτητο ν’ αναπτυχθεί αμέσως μια προσπάθεια, ώστε ο τομέας των υδάτων να σχεδιαστεί από την αρχή να συνδυαστεί με τη δέσμη των οδηγιών που περιστοιχίζουν την Οδηγία των Νερών και το οικοσύστημα γενικότερα, στη βάση σύγχρονων προσεγγίσεων και αντιλήψεων, καθώς και με τη χρήση και εφαρμογή των αρχών της εταιρικής διακυβέρνησης (διακυβέρνηση, κίνδυνοι, συμμόρφωση), της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης και εργαλείων της σύγχρονης τεχνολογίας.